Kalendarz szczepień

Szczepienia odgrywają bardzo ważną rolę, ponieważ zapobiegają powstawaniu groźnych chorób u każdego z nas. Są one potrzebne nie tylko małym dzieciom, ale i również bardzo często dorosłym. Co roku coraz więcej osób decyduje się na szczepienia, aby w pełni być zabezpieczonym przed ryzykiem zachorowania. Skuteczność szczepionki jest zazwyczaj bardzo wysoka, dlatego też odporność osoby, która się jej poddała jest naprawdę silna. W Internecie można znaleźć wiele mitów na temat szczepień, jednak nie należy się nimi sugerować, gdyż nie zawsze są one prawdziwe. Warto o tym pamiętać i nie lekceważyć szczepień, ponieważ są one naprawdę istotne i mają ogromny wpływ na nasze zdrowie.

Obowiązkowe szczepienia dla noworodka.

Pierwsze szczepienie noworodka jest niezwykle ważne i powinno odbyć się w przeciągu dwudziestu czterech godzin życia.

Przeprowadzone powinny zostać dwie szczepionki:

• przeciw WZW typu B,
• BCC na gruźlicę.

Szczepionka BCC na gruźlicę wymaga dwukrotnego podania, dlatego też po ukończeniu szóstego tygodnia życia, należy udać się z niemowlakiem na kolejną dawkę szczepionki. Są one oczywiście całkowicie bezpieczne i w żadnym stopniu nie zagrażają życiu ani zdrowiu. A co najważniejsze skutecznie chronią przed zachorowaniami.

Do obowiązkowych szczepień kalendarzowych dzieci należą przede wszystkim:

• gruźlica,
• pneumokoki - w drugim miesiącu życia,
• błonica- po skończeniu szóstego tygodnia życia,
• krztusiec - po ukończeniu czternastego tygodnia życia,
• polio - w pierwszym roku życia, pomiędzy trzecim a czwartym rokiem życia oraz w piątym miesiącu,
• odra - szczepienia w 13-15 miesiącu życia,
• świnka - szczepienia w 13-15 miesiącu życia,
• różyczka - szczepienia w 13-15 miesiącu życia,
• tężec - po ukończeniu czternastego tygodnia życia,
• wirusowe zapalenie wątroby.

Do którego roku życia szczepienia są obowiązkowe?

Szczepienia obowiązkowe dotyczą wszystkich do dziewiętnastego roku życia, bez wyjątku. Osobami szczególnie narażonymi na zachorowanie są ludzie młodzi, którzy mają słabą odporność. Warto jednak pamiętać o tym, że nie należy szczepić się podczas choroby, gdyż może to być bardzo niebezpieczne dla zdrowia, a nawet życia. Dokładne terminy szczepień dziecka należy dokładnie ustalić z lekarzem.

Zalecane szczepionki kalendarzowe - czyli jakie?

Zalecane w kalendarzu szczepionki nie są obowiązkowe, jednakże naprawdę warto z nich skorzystać, aby uzupełnić te obowiązkowe.

Dzięki nim można zahamować ryzyko zachorowania na takie choroby jak:

• ospa wietrzna,
• kleszczowe zapalenie mózgu,
• wirusowe zapalenie wątroby typu A,
• grypa,
• zakażenie rotawirusowe,
• zakażenia meningokokowe.

Wszystkie te wyżej wymienione choroby mogą okazać się dla naszego organizmu bardzo groźne, dlatego też nie warto ryzykować. Szczepionki mogą w tej kwestii naprawdę wiele zdziałać.

Szczepienia kobiet w ciąży - czyli wszystko, co należy o nich wiedzieć.

Bardzo często pada pytanie, dotyczącego tego, czy kobiety w ciąży mogą przyjmować szczepienia? Otóż odpowiedź na to pytanie jest bardzo oczywista. Szczepienia w tym okresie są bardzo istotne i przyczyniają się do lepszego stanu matki, jak i również dziecka. Kobiecie w ciąży można podać szczepionkę przeciw grypie, błonicy, tężcowi, a także krztuścowi. W żadnym stopniu nie zagrażają one zdrowiu, dlatego też bez obaw można je przyjąć. Warto jednak mieć na uwadze to, że kobiecie w ciąży nie wolno podawać szczepionek żywych, gdyż mogą być w tej sytuacji dość niebezpieczne i szczepić sie według kalendarza..

Przed planowaniem ciąży, warto także zaszczepić się na kilka istotnych chorób takich jak:

1. świnka,
2. odra,
3. różyczka,
4. ospa wietrzna,
5. krztusiec.

Szczepienia te wpływają bardzo korzystanie, zarówno dla kobiety, jak i również płodu, a później noworodka, dlatego też należy z nich bez obaw skorzystać. Eliminują one powstawanie zakaźnych chorób, które mogą być w skutkach bardzo groźne. 

Jakie szczepionki są zalecane dla osób dorosłych?

Zazwyczaj szczepienia są kojarzone z wiekiem dziecięcym, niemniej jednak coraz częściej osoby dorosłe zgłaszają się po zalecane szczepionki. Dzięki nim mogą się uchronić przed różnymi groźnymi chorobami, które niekiedy mogą być nawet śmiertelne. Jak już wcześniej było wspomniane do zalecanych szczepionek należy przede wszystkim szczepionka przeciw grypie. Choroba ta dotyka najczęściej naprawdę mnóstwo osób w różnym wieku, a jej przebieg nie zawsze jest taki łatwy, dlatego też warto się przed nią odpowiednio zabezpieczyć. Wszystkie osoby dorosłe, które mają osłabiony układ odpornościowy, zalecane jest przyjęcie szczepionki na pneumokoki. Oczywiście szczepionkę tą mogą również przyjmować seniorzy. Ważne aby szczepić się według kalendarza szczepień.

Dla dorosłych ważną szczepionką jest też świnka, różyczka oraz odra. Oczywiście przeznaczona jest ona tylko dla osób, które wcześniej niestety jej nie przyjmowały. Kleszczowe zapalenie mózgu jest również jedną z najważniejszych zalecanych szczepionek, jakie powinny być przyjęte przez osoby dorosłe. Warto pamiętać o tym, że żadnej szczepionki nie należy lekceważyć. Zarówno te obowiązkowe, jak i również zalecane powinny być przyjmowane przez każdego w odpowiednim dla niego czasie.

Zalety szczepień ochronnych dzieci i dorosłych.

Szczepienia ochronne posiadają wiele naprawdę bardzo korzystnych dla zdrowia zalet. Jedne z nich są bardziej istotne, a inne mniej. Jednakże wszystkie pełnią takie same funkcję. Chronią one nasz organizm przed groźnymi chorobami, które dzięki nim można uniknąć.

Do najważniejszych zalety szczepień ochronnych należą przede wszystkim:

1. zapobiegają powstawaniu groźnych chorób,
2. są bardzo skuteczne w walce o odporność,
3. zmniejszają liczbę zgonów,
4. obowiązkowe szczepienia są całkowicie bezpłatne,
5. dzięki nim możemy cieszyć się zdrowiem, co jest najważniejsze.

Przyjmując szczepienia według kalendarza, warto kierować się pewnymi zasadami, które są niezwykle ważne. Nie można poddawać się szczepieniom kilka razy w roku, tylko trzeba odczekać od nich odpowiedni czas.

Jak przygotować się do szczepienia? Jak wygląda samopoczucie po szczepionce?

Decydując się na jakąkolwiek szczepionkę, należy przede wszystkim być zdrowym. Jest to niezwykle ważne, ponieważ chory pacjent nie może jej przyjąć, gdyż może to być groźne dla jego zdrowia, a nawet życia. Oczywiście przychodząc do przychodni, lekarz wykonuje specjalne badania, aby to potwierdzić. Zawsze po przyjęciu szczepionki, należy odczekać kilka minut i upewnić się, że żadne skutki niepożądane nie występują u pacjenta. W tym czasie należy zwracać szczególną uwagę na zachowanie dziecka.

Zarówno obowiązkowych, jak i również zalecanych szczepień, nie należy nigdy lekceważyć. Są one w stu procentach bardzo bezpieczne, dlatego też bez obaw, można z nich skorzystać. Dzięki nim nasz organizm staje się bardziej odporny oraz eliminuje powstawanie różnych groźnych chorób. Szczepionki w większości przypadków nic nie kosztują, co jest ich naprawdę świetną zaletą. Nawet jeśli byłyby płatne, to i tak warto by było inwestować w zdrowie oraz życie. Szczepienie dzieci oraz dorosłych może być wykonane tylko i wyłącznie wtedy, kiedy pacjent jest zdrowy. Warto przestrzegać kalendarza szczepień.

Realizacja kalendarza szczepień w Polsce dla dzieci i młodzieży

Szczepienie przeciw gruźlicy 

Pierwsza dawka od razu po urodzeniu, podawana we wstrzyknięciu śródskórnym szczepionką BCG. Została ona opracowana przez Alberta Calmette i Camille'a Guérin, którzy prowadzili swoje badania we Francji, a wprowadzona została ona do użytku w 1921 roku. Szczepionka ta zawiera atenuowany szczep bakterii, który wywołuje gruźlicę u bydła. W Polsce szczepionka występuje w postaci liofilizowanej, co pozwala na jej dłuższe przechowywanie z zachowaniem określonych parametrów preparatu. Przed podaniem należy preparat rozpuścić, a w miejscu wstrzyknięcia powstaje bąbelek, który się wchłania, a po pewnym czasie w tym miejscu tworzy się niewielki naciek ropny przykryty strupkiem, który średnicą nie przekraczający 1 cm. Z tego miejsca następnie sączy się wydzielina ropna, a po całkowitym wygojeniu pozostaje mała blizna.

Szczepienie przeciw WZW typu B 

Cały cykl obejmuje 3 szczepienia wykonywane domięśniowo. Pierwsza dawka podawana jest od razu po urodzeniu, kolejna po upływie 6 tygodni, a dawka trzecia po upływie 6 miesięcy od pierwszego szczepienia. W Polsce szczepienia przeciw WZW B stosowane są u noworodków od 1992 r. Na chwilę obecną nie ma potrzeby, aby przyjmować dawkę przypominającą co 5 do 10 lat, ale zaleca się ją jeśli osoba ma obniżoną odporność lub jest stale narażona na kontakt z osobami będącymi nosicielami wirusa.

Szczepienie przeciw polio 

Jest to szczepionka zapobiegająca chorobie Heinego-Medina, gdzie wirusy polio powodują zapalenie rogów przednich rdzenia kręgowego. W Polsce od 2010 roku stosowane są dwa rodzaje szczepionek, czyli mamy do czynienia ze szczepieniem kombinowanym. Cykl podstawowy obejmuje trzy iniekcje szczepionką Salaka oznaczana jako IPV, a dawka uzupełniająca to szczepionka Sabina, określana jako OPV. Szczepionka Salaka podawana jest podskórnie lub domięśniowo, zawiera ona zabite wirusy i ich wprowadzenie do organizmu daje tylko odpowiedź ogólnoustrojową, bez pobudzania do produkcji swoistych przeciwciał IgA. Podawana jest ona równocześnie ze szczepionkami DTP i Hib. Natomiast szczepionkę Sabina można podzielić na monowalentną ( mOPV), czyli zawierającą tylko jeden typ żywego, atenuowanego, wirusa lub triwalentną (tOPV), gdzie zawarte są jego trzy rodzaje. Podaje się ją doustnie dzieciom w wieku 6 lat. Podanie szczepionki Sabina jest łatwiejsze zarówno dla osoby wykonującej szczepienie, jak i dla dziecka, a obecność wirusa w organizmnie, poprzez jego przenikanie ze światła jelita, dzięki komórkom zwanym enterocytami, do krwi powoduje rozwinięcie się nie tylko odpowiedzi ogólnoustrojowej, ale także i miejscowej. Niestety szczepionka ta posiada także i swoje wady, do których niestety zaliczyć trzeba możliwość zachorowania poszczepiennego. Dzieje się tak dlatego, gdyż podczas replikacji i namnażania wirusów w enterocytach, czyli komórkach jelita cienkiego, może dojść do powrotu wirusa do postaci zakaźnej. Są to jednak sytuacje niezwykle rzadkie.

Szczepienie przeciw błonicy, krztuścowi i tężcowi 

Określa się ją jako DTP, podaje się ją podskórnie, cykl obejmuje trzy szczepienia w odstępie 6-8 tygodni. Pierwsze wykonywane jest w drugim miesiącu życia ( po upływie 6-8 tygodni od pierwszego szczepienia) wraz ze szczepieniem przeciw WZW typu B, drugie przypada na 3-4 miesiąc życia razem z pierwszym szczepieniem przeciw polio, trzecie w 5 miesiącu życia wraz ze szczepieniem przeciw polio. Szczepienie uzupełniające wykonuje się na przełomie 16-18 miesiąca życia wraz z uzupełniającym szczepieniem przeciw Polio. Następnie w 6 roku życia podaje się pierwszą dawkę przypominającą DTP, a w 14 i 19 roku życia( lub ostatnim roku nauki w szkole, pod warunkiem, że od ostatniego szczepienia minęło 5 lat) podaje się tylko szczepionkę przeciw błonicy i tężcowi, czyli Td.

Szczepienie przeciw Hib 

Jest to szczepienie chroniące przed zakażeniem bakterią Haemophilus influenzae, która powoduje głownie zakażenia układu oddechowego, jak również zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Cykl obejmuje trzy szczepienia w odstępie 6-8 tygodni, podawane równocześnie ze szczepieniami DTP.

Szczepienie przeciw odrze, śwince i różyczce

Określa się ją jako MMR, jest to szczepionka skojarzona, w skład której wchodzą żywe drobnoustroje, podaje się ją podskórnie. Pierwszą dawkę podaje się w wieku 13-14 miesięcy, a potem doszczepia się dzieci wieku 10 lat. Szczepieniem objęte są także dziewczynki w wieku 10-12 lat, które wcześniej nie były szczepione przeciw odrze, śwince i różyczce.